Dzień 16: Przysięga

      Ja żołnierz Wojska Polskiego przysięgam… i tak oto Mała Mi została żołnierzem. Mam oczywiście świadomość tego, że w pełni stanę się nim za 3 lata, wiem ile pracy przede mną, ale mimo wszystko mogę o sobie już mówić – ŻOŁNIERZ - a to powoduje szybsze bicie serca. Nawet nie wiem jak opisać ten dzień, mieszanka tylu emocji i wrażeń, tylu wzruszeń, uśmiechu i smutku. To wszystko jest dla mnie wciąż takie nierealne jakby mi się to śniło.

Bum, bum, bum – gdy maszerujesz do przysięgi, gdy ją składasz i gdy idziesz w defiladzie po niej, serce bije głośniej niż bęben orkiestry, huk rzuconego granatu czy wystrzał z GROTa. To jest ten dzień, jedyny. Wiele w życiu można powtórzyć, ale tak jak raz się rodzisz, raz umierasz tak też tylko raz w życiu składasz Przysięgę Wojskową i aż trudno uwierzyć, że to już za mną. Starałam się by każde słowo zawarte w tekście przysięgi wybrzmiało prosto z serca z pełną świadomością tego co mówię i z pełną wiarą w to co mówię. Może mogłam głośniej, może bardziej dosadnie – nie wiem, ale na pewno nie mogłam bardziej szczerze.

Po przysiędze spotkanie z rodziną – ich wzruszenie i łzy w oczach… nie musieli nic mówić. Wiedziałam, po prostu czułam, że są ze mnie dumni. Wiadomo, że zawsze byli, ale to był taki inny rodzaj dumy. Mam dwóch starszych braci, ale tak się życie potoczyło, że obaj nie mogli pójść do wojska. Tak wiec dopiero teraz, dopiero do córki moi rodzice mogli przyjechać na przysięgę. Trochę się na to naczekali 😉

Po przysiędze na wszystko jakoś mi brakowało czasu, wszystko toczyło się szybko. Odebranie rzeczy, zdanie broni i już nagle byłam w samochodzie i wracałam do domu. Jednego dnia stałam na baczność i za chwilę „tulałam” swoje psy a potem padłam na kanapę jakbym przez rok nie spała. Obudziłam się i jakoś nie mogłam odnaleźć. Gdzie mój „wóz”, moja „jama”, mój pluton i mój dowódca? Co mam dziś robić skoro nikt mi nie mówi co robić?

Jakie to wszystko dziwne – świat cywila jednak bardzo się różni od tego jaki jest w koszarach. Sama jestem ciekawa jak oba te światy będą teraz współgrać w moim życiu…

       Czeka mnie teraz wiele wyzwań, przede wszystkim muszę sama sobie codziennie stawiać wojskowe zadania i rozkazy, tak by popracować nad tym co było we mnie słabe podczas tej 16.

Mam nadzieję, że podołam i nie zawiodę nikogo, kto we mnie uwierzył….